De komst van dochterlief ging niet spontaan – De medische molen

Inmiddels is mijn oogappel al een echte dame in de dop. Met een eigen wil en karakter vol overeenkomsten die de nodige herkenning bij me oproepen terugkijkend naar mezelf als kind en ook haar vader kan ik er soms heel helder uithalen. Met haar 7 jaren is het een heerlijke wijsneus die de wereld benaderd vol verwondering.

Geregeld zou ik haar in een doosje willen doen, maar tegelijkertijd ben ik benieuwd naar de ontwikkelingen die komen. Het is echt waar: elke leeftijd heeft zijn charme en ik zie haar groeien en bloeien en vooral genieten van zoveel kleine dingen. Feitelijk hoop ik dat ze nog lang kind mag zijn en niet te snel wordt geconfronteerd met meer dan de nodige grote mensen zaken.

Toch ging haar komst niet vanzelf, verre van.

De komst van dochterlief ging niet spontaan

De tijd gaat snel, maar toch zal ik de periode voorafgaand aan haar leven niet snel vergeten. Toen we besloten zwanger te willen worden, werkte mijn lijf niet mee. Na het stoppen met de anticonceptiepil waren er geen eisprongen, geen menstruaties en dus ook geen kansen om zwanger te worden.

De medische molen

Na een klein jaar kwamen we bij de gynaecoloog te recht en zonder op alle details in te gaan diende ik een hormoonbehandeling te ondergaan om de eisprongen op te wekken. Dit bleek succesvol, de productie van eitjes kwam op gang en de menstruaties waren er weer maandelijks.

De romantiek was vanaf dit moment wel ver te zoeken want we kregen letterlijk mee hoe het ‘ervoor stond’ en daarbij was mijn zuurgraad ongunstig dus diende er ook nog gespoeld te worden voor de geslachtsgemeenschappen rond de datum van ovulatie. Het proberen zwanger te raken werd een soort van planmatig iets en het geheel werd erg plastisch. Toch hadden we het er graag voor over.

Na 3 maanden waren we zwanger en kregen een miskraam

Vol ongeloof kwamen we er op Oudejaarsavond achter dat ik zwanger was. We waren zo blij dat we dit gelijk deelden met familieleden. Twee weken later was dit feest voorbij, ik kreeg een miskraam.

Nu komt dit geregeld voor en weet je dat die kans erin zit maar echt tijd om te rouwen heb ik mezelf niet gegund. Er werd weinig over gepraat. Het proberen weg te beredeneren met gedachten die me overeind hielden. Ik wilde immers niet dat ons kind zeer ziek te wereld zou zijn gekomen? De zwangerschap zou niet voor niets zijn afgebroken! Ik hield me groot, voor mezelf en richting mijn omgeving. Praten over miskramen is immers niet iets wat vaak openbaar gebeurd.

De hormoonkuren

Na weer groen licht begon ik weer met de hormonen. Een ware hel. Je doet veel om zwanger te willen worden, maar mijn leven is 7 maanden lang een hel geweest. Ik voelde me 1 week normaal en 3 weken zwaar depressief enkel en alleen door het toedienen van medicatie. Het resultaat was er, het bleek mogelijk om zwanger te worden, maar na 6 maanden brak ik. Dit ging ik niet langer volhouden

Na 6 maanden hormonen besloten we de behandeling te staken

Daar ik ervaren ben met depressies wilde ik na 6 maanden niet langer mezelf blootstellen aan deze hormonen. Als dat zou betekenen geen kinderen, dan maar niet. We besloten dit samen en hadden ons neergelegd bij het kinderloos blijven

In de zevende maand gebeurde er een wonder: ik werd zwanger van dochterlief

Toen we het niet meer verwachten gebeurde het toch. Ik telde aan. En nu ruim acht jaar later zie ik dochterlief elke dag groeien en genieten van het leven. Het mama mogen worden is echt het meest bijzondere wat ik heb mogen ervaren in mijn leven. Het ontstaan van haar zijn ging niet spontaan en ook de bevalling en de tijd daarna was heftig, maar ik had haar voor geen goud willen missen. Elke dag dank ik het feit dat ze mag zijn.

Een tweede wonder onderweg

En nu beleef ik opnieuw zo’n wonder, ditmaal met mijn huidige partner. Wellicht nog wel een groter wonder, daar ik ouder ben (40) en nu totaal geen medische molen. En toch weer heel erg zwanger, en daarmee doel ik dan op het letterlijk ervaren dat je zwanger bent door allerlei signalen. Je kunt immers niet een beetje zwanger zijn, je bent het of niet.

Een zwangerschap wens, geen must!

We hadden beiden nog een kinderwens, maar wilden onder geen voorwaarde meer de medische molen in. De kans op een geslaagde zwangerschap achtte ik gering. Gezien er de vorige keer hormonen nodig waren om de boel op gang te krijgen. Daarnaast is bekend dat bij oudere vrouwen de kans op een miskraam groot is. Ook nu nog, daar ik op het moment van schrijven nog steeds in de eerste prille weken zit.

Er moet een hoop gebeuren in het eerste trimester van een zwangerschap. Op veel punten kunnen defecten ontstaan waardoor de embryo geen kans op leven heeft en daardoor uiteindelijk door het leven zal worden afgestoten. Ik ben me dit bewust en dankbaar voor elke dag die ik zwanger mag eindigen hoe ziek of ‘niet mezelf’ ik me ook heel de dag heb gevoeld of erger nog: gedragen. De hormonen doen in ieder geval flink hun werk en ik bewonder manlief om zijn veerkracht, nu zijn dame ineens is veranderd in een kat met scherpe nagels.

Ben jij ook zwanger geraakt op oudere leeftijd? Of ook na een eerdere ronde via de medische molen later spontaan zwanger geraakt?

Vergelijkbare berichten