Het leek me zalig, lekker vrijuit schrijven over onze zwangerschap zonder rekening te hoeven houden met anderen. Het nadeel van een (andere) grotere blog is toch veelal dat je naast persoonlijke blogs ook samenwerkingen aangaat (het behalve hobby ook deels werk wordt) en dat er dus afspraken worden gemaakt waar je je dan ook aan dient te houden, met de bijbehorende deadlines. Deze blog zou er puur zijn voor mijn hersenkronkels en ik zou er niemand mee lastig vallen die niet enkel verhalen wil lezen over zwanger zijn gecombineerd met het ouderschap. Enkel toen overviel me de moeheid met 6 weken zwangerschap.

Extreme vermoeidheid tijdens de zwangerschap

Je gaat er onbewust bij een tweede zwangerschap toch ongeveer vanuit dat deze het zelfde zal verlopen als de vorige. Nou nee dus! Het lijkt tot op heden niets op de vorige keer. En heel eerlijk, dat hoeft op veel vlakken ook niet, daar de vorige zwangerschap nogal problematisch is geëindigd en de sfeer in mijn relatie ook niet optimaal was, maar als ik puur enkel en alleen naar de klachten kijk, de zogenoemde zwangerschapskwalen, ben ik ditmaal zeker niet beter af.

Zwangerschapskwalen niet te vergelijken

De vorige zwangerschap liep ik in deze fase heerlijk rond, verheugde me intens op de komst van de baby en was volop bezig met het aanschaffen/bestellen/oriënteren van alles wat er bij de komst van een baby komt kijken. Nu ben ik al blij als ik genoeg energie heb om enige tijd per dag iets te doen. Denk dan vooral niet aan grootste activiteiten. Eerder aan zeer laagdrempelige bezigheden die maximaal een paar uur duren en dan weer totaal uitgeput horizontaal op de bank of in bed.

Vermoeidheid reden voor inactiviteit hier

Door die extreme vermoeidheid heb ik alle ballen die ik ook maar enigszins makkelijk naast me neer kon leggen daadwerkelijk moeten neerleggen. Deze nieuwe blog, die juist bedoelt was als uitlaatklep moest er ook aan geloven. Niets geen regelmatige blogs over de zwangerschap en ons gezinsleven. Nu pas na 2 maanden weer een teken van leven. Ik heb me, met de beperkte energie die ik had, noodgedwongen enkel beziggehouden met Onlybyme en het zorgen dat die website redelijk bleef draaien. Al is ook daar goed te merken dat ik niet in ‘normale’ doen ben.

Ter compensatie schreef ik af en toe iets op Onlybyme over mijn zwangerschap. Uiteraard had ik dit normaal ook gedaan, maar nu bleef enkel dat af en toe over als uitlaatklep en ik weet niet in hoeverre ik in staat ben hier zoveel te bloggen de komende periode als ik zou willen. Ik moet me letterlijk overgeven aan de zwangerschap en bijbehorende extreme vermoeidheid. En hopen dat het nu met bijna 15 weken langzaam aan beter zal gaan. (Meestal keert de energie na een week of 16 deels terug het tweede trimester dus de duimen draaien hier.)

Positief denken helpt me

Daar ik voorstander ben van positief denken, probeer ik het feit dat ik nu dit hier wegschrijf als positief teken te zien. Dat ik de afgelopen 2 dagen de laptop totaal niet heb geopend probeer ik dan maar even voor het gemak te negeren. Soms heb ik een (kleine) opleving en probeer ik even wat te doen en ik voelde nu de intense behoefte hier wat te plaatsen. Juist omdat deze blog klein is (feitelijk weet niemand, mij bewust nog echt van deze blog af), geeft een super gevoel en vrijbrief om juist vrijuit te schrijven. Uiteraard wel met inachtneming van de belangen van mijn gezinsleden.

Snel weer een blog? Ik hoop het!