Babykleertjes, overal zie ik babykleertjes

Het is een virus, zeer besmettelijk, en feitelijk inmiddels ook zeer welkom. Ik blijf overal maar babykleertjes zien. Ik hoef er de deur niet eens voor uit, al bloggend kom ik foto’s tegen met die heerlijke kleine wondertjes met de schattigste kleren aan.

En nu word ik zelfs al benaderd voor een blog over je raad het al: babykleertjes. Nee niet voor Onlyaboutkids hoor, dat is ook totaal niet de intentie van deze plek hier. Dit is heerlijk mijn eigen plekje voor gebrabbel over baby gerelateerde onderwerpen. Ik promoot deze plek online dan ook totaal nog niet, want het is gewoon zalig om gewoon vrijuit te kunnen schrijven en te zien of en zo ja, wanneer er mensen deze website vinden (en eventueel gaan volgen). 🙂

Babykleertjes shoppen, daar kan ik geen nee tegen zeggen

Zomaar een spontane aanbieding van een vragende partij om te gaan shoppen op hun website kon ik gewoon niet weigeren. Het is uiteraard de vatbaarheid voor het onderwerp dat me geen nee kon laten zeggen. Ook toen ik niet zwanger was, bleven die kleine schattige babykleertjes me keer op keer aanstaren in de winkel, maar als je niet zwanger bent, of geen kinderen in de luiers hebt dan vinden zulke websites je niet zo interessant voor het aanprijzen van hun producten. En heel eerlijk, wat zou ik dan met meerdere soorten babykleertjes moeten, anders dan ze weggeven aan dierbare zwangere vrienden? Nu zit ik hier dus met een brede grijns op mijn gezicht, omdat ik zomaar mag gaan shoppen en er dan over schrijven. Echt een straf hoor om het over het nummer 1 onderwerp in mijn gedachten te hebben.

Geen idee eigenlijk waarom ik het hier nu zo bij naam benoem. Het is letterlijk het gevoel van blijdschap met het zwanger zijn denk ik. Iets wat ik helaas niet steeds mag ervaren omdat de zwangerschap erg zwaar valt. Nu schaam ik me niet voor de samenwerkingen die ik aanga, en het bedrijf heeft er geen problemen mee als ik vermeld in het artikel dat het om een samenwerking gaat. Maar het is me overvallen, ik denk dat ik daarom deze spontane blog hier schrijf en mijn blijdschap van ‘het mogen gaan shoppen’ deel.

Zelf hebben we nog niets aangeschaft

Waarom we zelf nog niet zijn gaan shoppen? De heftigheid van de zwangerschap het eerste trimester en ook nu nog is denk de hoofdreden. Je dient over genoeg energie te beschikken om in staat te zijn om te gaan shoppen. Het enige wat er tot nu toe in huis is gehaald is de noodzakelijke zwangerschapskleding en 1 klein knuffeltje op het moment dat ik zelf vertrouwen kreeg in deze zwangerschap. Je hoort immers vaak genoeg over miskramen en ik wilde mezelf niet blij maken voor ik het gevoel had bemachtigd dat ik deze zwangerschap ging uitdragen. Nu met 15 weken (ruim) is dat gevoel er wel.

Daarnaast is denk ik ook het besef dat een zwangerschap hoe dan ook nog lang duurt en de haast om nu al snel babykleertjes te kopen er niet is. We zijn uiteraard wel bezig met nadenken wat we willen met de babykamer. We mogen van vrienden spullen overnemen, dat is uiteraard een enorme luxe. En feitelijk is er niet heel veel nodig nu al met nog bijna een half jaar te gaan. Is het wellicht ook het feit dat we beiden deze fase al een keer hebben meegemaakt? De vorige keer was ik én niet zo vermoeid en ziek én wel veel eerder bezig met wat aan te schaffen, winkels bezoeken. Nu is het allemaal wat rustiger, en ergens voelt dat rustigere gevoel wel goed. Er is al genoeg om ons druk over te maken elke dag en uiteraard zijn we bezig met de komst van de kleine spruit in de Lente, maar vooral nu met hopen dat ik me snel iets energieker mag gaan voelen.

Misschien is het wel ‘normaal’ dat alles bij een tweede zwangerschap minder haast heeft als bij een eerste? Bij ons zijn alle babyartikelen door het leeftijdsverschil allang uit huis dus dat is zeker geen hoofdreden. We moeten feitelijk alles opnieuw aanschaffen, wat we met liefde doen. Maar uit eerdere ervaring is de rust er dat er nog tijd genoeg is wel nu.

Vergelijkbare berichten